OBSZARY ZASTOSOWAŃ

Leczenie astmy, cukrzycy, otyłości, depresji.

Zespół chorób cywilizacyjnych, jak i proces starzenia się powiązany jest z systematycznym, ale następującym z odmienną dynamiką upośledzeniem funkcji narządów i procesów ustrojowych. Zjawisko to związane jest z ograniczeniami „potencjału regeneracyjnego” komórek, i zmiennością aktywności anabolicznych i katabolicznych szlaków sygnałowych, które znacząco zależne są od czynników neuroendokrynnych i zapalnych. Konsekwencją jest postępujące pogarszanie się jakości życia. Status dobrostanu psychofizycznego wskazuje na szczególne znaczenie morfologicznych przejawów starzenia się, takich jak spadek masy mięśniowej, procentowy wzrost tkanki tłuszczowej, czy obniżenie gęstości mineralnej kości. Objawy te opisują zjawiska sarkopenii, andropauzy, osteoporozy, ale także triady chorób cywilizacyjnych – cukrzycy typu II, otyłości i chorób układu krążenia. Upośledzona aktywność neuro-endokrynna, spowolnienie tempa metabolizmu, wzrost procesów resorpcji kości, czy hiperglikemia, w sugerowanych zjawiskach bywają ze sobą powiązane, wpływając na obniżenie sprawności, podwyższenie ryzyka złamań kości, zaburzenia gospodarki lipidowej, znacząco zwiększając ryzyko epizodów kancerogennych.

Aktywność fizyczna w warunkach hipoksji wykazuje silne prewencyjne działanie na opisane jednostki chorobowe i zjawiska. Terapeutyczne znaczenie aktywności fizycznej odzwierciedlają adaptacje morfostrukturalne, czynnościowe i molekularne. Weryfikuje je zmienność w stężeniu biomarkerów takich jak czynniki zapalne, chemokiny, hormony, jak również aktywności miRNA, czy ekspresji genów. W zależności od rodzaju wysiłku fizycznego, czasu jego trwania i intensywności, odpowiedź adaptacyjna – zarówno ostra, jak i chroniczna, jest odmienna. Wysiłkowy czynnik stresogenny wymaga precyzyjnego programowania. Molekularne mechanizmy odpowiedzi na wysiłek fizyczny są nieswoiste zależne od charakteru czynnika oraz osobniczych, indywidualnych cech wrażliwości.

Forma aklimatyzacji przed wyprawami wysokogórskimi

W dobie rosnącego zainteresowania turystyką wysokogórską, hipoksja staje się narzędziem racjonalizującym okres przygotowania – wstępnej adaptacji. Dzięki odpowiednio zaplanowanej, okresowej aktywności fizycznej w warunkach hipoksji normobarycznej, możliwa jest weryfikacja i zmniejszenie niebezpieczeństw związanych z reakcją organizmu, jaką doświadczyć można w czasie wyprawy – np. objawy choroby wysokogórskiej.

Poprawa wydolności fizycznej i możliwości wysiłkowych

Bierna ekspozycja oraz aktywność fizyczna na różnych poziomach intensywności, wywołuje kierunkowe przystosowania, będące wsparciem dla poprawy wydolności tlenowej, funkcji krążeniowo-oddechowych, rehabilitacji, czy nawet siły mięśniowej. Spektrum możliwości wykorzystania warunków hipoksji w aktywności fizycznej i nie tylko, wraz z postępem nauki ulega gwałtownemu rozwojowi. Kluczem do wywoływania kierunkowych adaptacji ustroju jest znajomość narzędzi – terapii kierunkowych.

Trening wysokościowy prowadzony w warunkach kontrolowanej hipoksji — z wykorzystaniem komór hipoksycznych lub systemów symulujących wysokość — stanowi nowoczesne narzędzie wspierające wydolność fizyczną, regenerację i preaklimatyzację sportowców. Dzięki możliwości indywidualnego doboru parametrów, metoda ta znajduje zastosowanie przez cały rok, niezależnie od warunków atmosferycznych czy lokalizacji geograficznej.

Główne korzyści fizjologiczne i organizacyjne

Regularny trening wysokościowy wspiera szybką regenerację po intensywnych cyklach treningowych i startach

Indywidualnie regulowany poziom wysokości — umożliwia precyzyjne dostosowanie intensywności bodźca hipoksycznego do aktualnych potrzeb treningowych

Całoroczna dostępność — niezależność od sezonu i warunków terenowych

Elastyczne dopasowanie do wzrostu i parametrów antropometrycznych zawodnika

Zmniejszone obciążenie struktur narządu ruchu — stawów, więzadeł i ścięgien, co sprzyja profilaktyce urazów

Utrzymanie wysokiej wydolności aerobowej w trakcie sezonu startowego bez ryzyka przetrenowania

Brak konieczności zmiany strefy czasowej i planu żywieniowego — minimalizacja zakłóceń rytmu dobowego i adaptacji metabolicznej

Możliwość przygotowania startowego w znanym, kontrolowanym środowisku — redukcja stresu adaptacyjnego

Indywidualne programy preaklimatyzacyjne dla wspinaczki wysokogórskiej i ekspedycji

Diagnostyka wydolności w warunkach niedotlenienia — ocena tolerancji hipoksji i rezerwy fizjologicznej

Antiaging, antycelulit.

Wartość szkoleń realizowanych przez zespół wdrożeniowy potwierdza największe w Polsce doświadczenie trenerskie, oparte na licznie przeprowadzonych, autorskich projektach badawczych. Ścisła współpraca zespołu wdrożeniowego z wieloma związkami sportowymi, ośrodkami medycznymi i wellness oraz sportowcami indywidualnymi, dla których zespół pełni funkcję łącznika i adaptora między wynikami badań naukowych a ich skutecznym wykorzystaniem w praktyce sportowej i terapiach medycznych pozwala na osiągnięcie najbardziej efektywnych wyników.

Służby elitarne i lotnictwo

Odporność operacyjna – trening dla najtrudniejszych środowisk

Piloci samolotów wojskowych i pasażerskich

• Trening na dużych wysokościach
  Symulacja warunków utraty ciśnienia kabinowego (przyspieszony trening aklimatyzacyjny i świadomości hipoksji).
• Poprawa odporności na zmęczenie
  Adaptacja do niedoboru tlenu poprawia koncentrację i wydolność w warunkach długotrwałego stresu (np. w lotach transoceanicznych).

Komandosi i jednostki specjalne

• Gotowość do działań górskich
  Szybka aklimatyzacja przed misjami w ekstremalnie trudnym terenie.
• Zwiększenie wytrzymałości operacyjnej
  Lepsza wydolność fizyczna i szybsza regeneracja po intensywnym wysiłku bojowym.
• Mniejsze ryzyko
  Zapewnienie adaptacji do wysokości bez ryzyka związanego z tradycyjnymi komorami hiperbarycznymi.